عصرملّت- خلیل جوادی؛ یادتان است سالها پیش وقتی که گروه خشک مغز و عقب مانده ی طالبان در افغانستان قدرت گرفتند، ۱۲ تن از دیپلمات های بی گناه ما را به قتل رساندند؟

در آن روز ها افکار عمومی به شدت واکنش نشان داد، برای این که روح جامعه جریحه دار شده بود. برای این که آن گروه از خدا بی خبر، اتباع ایرانی را مظلومانه به قتل رسانده بودند. به خاطر همین موضوع نزدیک بود ایران درگیر جنگ با طالبان شود، قضیه آنقدر مهم بود که ظرف یک شب تمام مدیران ارشد کشوری و لشکری گرد هم آمدند تا اقدامی عاجل صورت دهند.

حال چگونه است که جاده های ما با همدستی خودرو سازان، هر روز میانگین ۵۰ الی ۶۰ نفر را به قتل می رسانند و آب از آب تکان نمی خورد! چرا مقامات کشوری و لشکری برای مقابله با این جاده های جنایت کار و خود روهای غیر ایمن و خودرو سازان، لشکر کشی نمی کنند؟

البته از حق نباید بگذریم، آن موقع هم مدیران ما بر علیه طالبان هیچ کاری نکردند.

از آن روزی که ۱۲ تن از عزیزان ما به دست طالبان به قتل رسیدند ۱۸ سال می گذرد و در این ۱۸ سال به دست جاده ها و خودرو سازان با آلت قتاله ی پراید و امثالهم تقریبا ، پنج میلیون نفر زخمی شده وسیصد وبیست و هشت هزار و پانصد نفر به قتل رسیده.

اگر قسم هم بخورید که ۱۲ نفر بیشتر از ۳۲۸۵۰۰ نفر است، خدا شاهد است باور نمی کنم.

البته مسئولین محترم تقصیری ندارند، برای این که ما مردم عادت کرده ایم به مردن، آنها هم عادت کرده اند به هیچ کاری نکردن، هر چیزی که به صورت عادت در بیاید، به عرف اجتماعی تبدیل می شود، طوری که پس از سالها اگر ما ملت در جاده‌ها نمیریم، ممکن است  بگویند، شما مردم چه تان شده است؟ پس چرا نمی میرید!؟ یا اگر مسئولین به کشته شدن سالی بیست هزار نفر حساسیت نشان دهند و به فرض محال اگربخواهند کاری کنند، حتما از طرف ماها، مورد اعتراض قرار خواهند گرفت که چرا خلاف عُرف عمل می کنید!؟

به عنوان مثال الآن شما به پدیده ی رو به رشد وسیر تصاعدی اختلاس نگاه کنید، سی چهل سال پیش اگر در جایی با لغت اختلاس مواجه می شدید باید به فرهنگ لغات مراجعه می کردید تا ببینید اصلا واژه ی اختلاس یعنی چه.

ولی امروز اگر یک هفته در روزنامه ها خبری از اختلاس جدید نباشد دلتنگ می‌شویم و پیش خودمان می‌گوییم خب لابد این هفته اختلاس چی‌های عزیز وقت نکردند، انشالا هفته بعد بیشتر از قبل رکورد خواهند زد.

انتهای پیام/ع