به گزارش « پایگاه خبری-تحلیلی پیام ملّت» برخی از رانندگانی که پس از تصادف به محض آنکه می‌فهمند مقصرند فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند و از صحنه می‌گریزند.
قانونگذار در ماده ۷۱۹ کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی در باره این افراد اشاره می‌کند: هر گاه مصدوم احتیاج به کمک فوری داشته و راننده با وجود امکان رساندن مصدوم به مراکز درمانی و یا استمداد از مأمورین انتظامی از این کار خودداری کند و یا به منظور فرار از تعقیب، محل حادثه را ترک و مصدوم را رها کند حسب مورد به بیش از دو سوم حداکثر مجازات مذکور در مواد ۷۱۴ و ۷۱۵ و ۷۱۶ محکوم خواهد شد. و دادگاه نمی تواند در مورد این ماده تخفیف قائل شود.
در تبصره یک این ماده آمده است:
راننده در صورتی می‌تواند برای انجام تکالیف مذکور در این ماده وسیله نقلیه را از صحنه حادثه حرکت دهد که برای کمک رسانیدن به مصدوم توسل به طریق دیگر ممکن نباشد
در تبصره دوم ماده ۷۱۹ قانون محازات اسلامی آمده است:
در همه موارد مذکور هرگاه راننده مصدوم را به نقاطی برای معالجه و استراحت برساند و یا مأمورین مربوطه را از واقعه آگاه کند و یا به هر نحوی موجبات معالجه و استراحت و تخفیف آلام مصدوم را فراهم کند، دادگاه مقررات تخفیف را درباره‌ی او رعایت خواهد کرد.

اگر تصادف غیر جرحی باشد، برای مثال هنگامی‌که دو وسیله نقلیه با هم تصادف کنند و کسی آسیب ندیده باشد و فقط خسارتی به خودروی طرفین یا یکی از آن‌ها واردشده باشد، در این‌گونه موارد فرار از صحنه تصادف جرم محسوب نمی‌شود.

این در حالی است که مالک خودروی آسیب دیده با در دست داشتن شماره پلاک خودرو متخلف (مقصر)، می‌تواند برای جبران خسارت در مراجع قضایی اقدام به شکایت حقوقی کند، به عبارت دیگر تصادفات غیر جرحی با فرض متواری شدن راننده مقصر ضمانت کیفری ندارد.

اگر تصادف رانندگی منجر به جرح باشد، فرار از صحنه و کمک نکردن به مصدوم جرم و دارای ضمانت کیفری است.

به طور کلی علاوه بر فرار از صحنه تصادف برخی از اعمال قبل از تصادف هم موجب می‌شود که مجازات مجرم شدیدتر شود.

این اعمال به شرح ذیل است:

• مست بودن راننده.
• نداشتن گواهینامه.
• نقص فنی خودرو.
• سرعت غیر مجاز یعنی اگر
• در صورتی که راننده زیادتر از سرعت مقرر حرکت کرده باشد
• در صورتی که راننده دستگاه موتوری را با وجود نقص و عیب مکانیکی موثر در تصادف به کار انداخته باشد.
• در صورتی که راننده در محل‌هایی که برای عبور پیاده رو علامت مخصوص گذاشته شده است، مراعات لازم را نکند یا از محل‌هایی که عبور از آن ممنوع شده است، رانندگی کند.

در همه این موارد راننده به بیش از دو سوم حداکثر مجازات قانونی مذکور در مواد فوق محکوم می ‌شود. دادگاه نیز می‌تواند علاوه بر این مجازات که برای متهم در نظر می‌گیرد او را بین ۱ تا ۵ سال از رانندگی محروم کند.