اوایل هفته جاری بود که تصویری از یک نامه در فضای مجازی منتشر شد، نامه‌ای که درکنار نسخه یک بیمار بی‌سواد منتشر شده و از مسئول داروخانه خواسته شده بود که اگر این فرد در پرداخت هزینه داروهایش به مشکل برخورد با او تماس بگیرند، علیرضا صلحی پزشک عمومی ساکن تبریز که در بهمن ماه ۶۳ به دنیا آمده است و در گفت‌وگو با ایسنا از روز مراجعه بیمار می‌گوید:

چه شد که آن نسخه معروف را نوشتید؟

قرار نبود این نامه رسانه‌ای شود و احتمالا داروخانه آن را رسانه‌ای کرده است، ۱۵ فروردین ماه بود که در راهروی مرکز سلامت شهید تیموری، مردی میانسال توجه مرا به خودش جلب کرد، او از متصدی مرکز می‌خواست که با پرداخت هزینه ۲۷۰۰ تومان ویزیت شود اما چون فاقد دفترچه بیمه بود یا حداقل در آن زمان دفترچه همراهش نبود باید ۹۷۰۰ تومان پرداخت می‌کرد و قادر به پرداخت این مبلغ نبود. مدتی بعد او به اتاق من آمد تا ویزیت شود، دیابت داشت و باید پنج یا شش قلم دارو برایش تجویز می‌شد اما دفترچه‌ای هم همراش نبود که من در آن برایش نسخه‌ای بنویسم. در همان مدت از زندگی‌اش گفت و اینکه سواد ندارد و با از دست دادن شغلش در یکی از شهرستان‌های اطراف مجبور به مهاجرت به تبریز شده است. پس از صحبت با مرد بیمار با توجه به اینکه دیابت داشت باید چند دقیقه‌ای به مشاور تغذیه مراجعه می‌کرد که در همین فرصت من آن نامه را در کنار نسخه‌اش نوشتم و همانطور که گفتم هیچوقت فکر نمی کردم رسانه‌ای شود.

چه شد که از انتشار نامه در فضای مجازی با خبر شدید؟

چند روز بعد فکر می‌کنم بیستم فروردین ماه بود که یکی از دوستانم این نامه را برایم فرستاد و من آنجا بود که متوجه این اتفاق شدم و البته خیلی جا خوردم.

از داروخانه با شما تماسی گرفته نشد؟

نه داروخانه با من تماسی گرفت و نه بیمار، چند روز بعد از تجویز نسخه وقتی دیدم داروخانه با من تماسی نگرفت احساس کردم حتما بیمار نسخه را تهیه کرده و مشکلی هم پیش نیامده است.

متوجه نشدید چه کسی نامه را منتشر کرد؟

نه ولی شاید یکی از متصدیان داروخانه این کار را کرده‌اند، چون آن پیرمرد سواد این کار را نداشت. پیگیری هم کردم که چه کسی آن را منتشر کرده اما به جواب مشخصی نرسیدم.

قطعا اینکه بپرسم چرا این کار را کردید پاسخش روشن است، اما می‌خواهم جواب برخی از منتقدان را بدهید، شما عامدانه و برای مطرح کردن خودتان این نامه را نوشتید؟

جوابی ندارم بدهم. من فکر می‌کنم اگر هرفرد دیگری جای من بود و آن بیمار را می‌دید حتما همین کار را انجام می‌داد، وقتی یک پزشک نسخه‌ای می نویسد یعنی بیمار به آن احتیاج دارد و باید آن را تهیه کند، در حقیقت نسخه نوشته می‌شود برای تهیه شدن، هیچ پزشکی برای یادگاری در دفترچه بیمارش نسخه نمی‌نویسد و من هم چون نیاز بیمار به دارو را می‌دانستم این کار را انجام دادم و حالا در این بین اگر پزشکی نمی‌تواند چنین کاری انجام دهد و به سلامت بیمارش اهمیت دهد باید از او بپرسیم که چرا اینگونه است، البته من فکر نمی‌کنم که چنین پزشکی داشته باشیم. کاری که من انجام دادم یک کار بدیهی بود و نباید از انجامش تعجب کنیم.

نمی‌خواهید کارخیریه‌ منظمی برای بیماران نیازمند انجام دهید؟ مثلا یک انجمن تشکیل دهید؟

توان من همین کاری بود که انجام دادم، البته موسسات خیریه زیادی هستند اما اگر اقدامات آنها کافی بود دیگر نباید چنین بیمارانی داشته باشیم، درهر حال اگر موسسه یا انجمنی باشد من هم حاضرم در حد وسع و توانم به آنها کمک کنم.

سال گذشته هم نسخه دیگری از شما در فضای مجازی سر و صدای زیادی به پا کرد، برای بیمارتان صدای استاد شجریان را تجویز کرده بودید.

بله، البته آن چیزی که شهریور ماه پارسال منتشر شد نسخه نبود، در بعضی از شبکه‌های اجتماعی این‌طور گفتند اما واقعیت این است که در یک جمع دوستانه این نامه را در سربرگ دانشگاه محل تحصیلم نوشتم و بعد در چند شبکه اجتماعی منتشر شد اما خیلی زود دست به دست چرخید و بازخوردهای زیادی داشت.

پس یک نسخه واقعی نبود؟

خیر.

اگر بیماری پیش شما بیاید ممکن است برایش صدای شجریان را تجویز کنید؟

من عاشق صدای استاد شجریان هستم و بدترین خبری که امسال شنیدم بیماری ایشان بود که امیدوارم هرچه زودتر سلامتی‌شان را به دست بیاورند، اما اگر بیماری به من مراجعه کند من به او صدای شجریان را تجویز نمی کنم اما حتما توصیه می‌کنم که به این صدا گوش کند.

ویژگی مشترک هر دو نسخه شما، به غیر از جنجالی شدنش، خط خوشش بود، واقعا پزشک خوش خطی هستید؟

خط فارسی‌ام همان چیزی است که در نامه اخیر دیدید، اما اگر بخواهم انگلیسی را با آن خط بنویسم زمان زیادی می‌برد و بنابراین کمی خطم متفاوت است اما خط انگلیسی ام هم خواناست.