اسماعیل کهرم کارشناس برجسته محیط زیست می‌گوید “دو سوم دریاچه به كلی خشك شده است.”

این شرایط موجب شده است برنامه کاهش برداشت منابع آبی برای مصارف کشاورزی در این منطقه به خوبی اجرا نشده است. گویا دلیل اصلی این موضوع هم نگرانی از ایجاد “تنش های اجتماعی” بوده است.

اسماعیل کهرم در این باره معتقد است: «استفاده از آب دریاچه‌ای كه در حال مرگ است برای كشاورزی یعنی تبخیر. ضمن اینكه شیوه‌های آبیاری سنتی مثل غرقابی باعث می‌شود آب بیشتری اسراف شود. جای انتقاد دارد از وزارت نیرو كه چرا احیای دریاچه را در اولویت قرار نداده است.»

او افزود: «حوضه دریاچه ارومیه ٥/٧ میلیارد متر مكعب در سال آب دارد. قرار بود دولت ٤٠ درصد آب حوضه را به دریاچه ارومیه اختصاص دهد. این آب الان برای ٧٥٠ هزار هكتار كشاورزی مصرف می‌شود. یكی از خطاهای قبلی این بود كه در سال‌های خشكسالی زمین‌های كشاورزی را از ٣٥٠ هزار هكتار به ٧٥٠ هزار هكتار افزایش دادیم. وقتی تصمیم دولت برای اختصاص ٤٠ درصد آب حوضه به دریاچه اعلام شد؛ كشاورزان و دامداران نگران شدند. دولت قرار بود سیستم‌های آبیاری نوین را به جای شیوه‌های كنونی جایگزین كند برای اختصاص به دریاچه. بیش از ٧٠ هزار حلقه چاه اطراف دریاچه است. بخشی از این چاه‌ها البته خشك شده‌اند. اما كشاورزان چه باید بكنند؟ باید بمیرند؟ خب دولت به كشاورزان پیشنهاد داد به جای شیوه‌های سنتی از آبیاری مدرن استفاده كنند تا هم كشاورزی حفظ شود و هم آب بیشتری صرفه‌جویی شود. اما این هم اتفاق نیفتاد.»