این روزها کشاورزان شهری تلاش می‌کنند از تمام فضاهای خالی اطراف منازل خود برای فعالیت‌هایی نظیر پرورش زنبور عسل در حیاط خلوت، باغ سبزیجات در پشت‌بام‌ها، باغچه‌هایی در حیاط‌های جلوی خانه و از قسمت بیرونی پنجره‌ها برای پرورش گل‌ها و سبزیجات بهره گیرند و به این ترتیب کشاورزی شهری را ترویج دهند.

به گزارش «پایگاه خبری- تحلیلی پیام ملّت» و به نقل از ایمنا، با افزایش روز به روز جمعیت شهری نیاز به مسکن و امکانات رفاهی افزایش می‌یابد و فضا برای پرورش گل‌ها، گیاهان و محصولات غذایی به حداقل می‌رسد. حتی مقامات رسمی در بسیاری از شهرهای جهان که با کمبود زمین جهت احداث خانه برای شهروندان مواجه می‌شوند، فضاهای سبز و پارک‌ها را به مناطقی مسکونی تبدیل می‌کنند. به همین دلیل، شهروندان با کمبود شدید فضای سبز و باغچه‌های زیبا مواجه می‌شوند که البته بسیاری از مردم نیز دست به خلاقیت می‌زنند و از فضاهای خالی اطراف و داخل محل سکونت خود بیشترین بهره را می‌برند. پشت بام‌ها، نماهای ساختمانی، بالکن‌ها، حیاط‌ها و حتی فضاهای خالی بین دو ساختمان از جمله مکان‌هایی است که ساکنان شهری برای پرورش گیاهان و محصولات کشاورزی مورد استفاده قرار می‌دهند. اما پرسش این است که کشاورزی شهری می‌تواند برای شهرنشینان چه مزایایی همراه داشته باشد؟

کاهش انتشار گاز کربن

کشاورزان محلی از طریق مزارع شهری و تولید محلی خود مصرف سوخت فسیلی مورد نیاز برای حمل و نقل، بسته بندی و فروش مواد غذایی را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهند. چنانچه مزارع شهری وجود نداشته باشد، هر وعده غذایی برای اینکه به سفره شهروندان برسد باید به طور میانگین مسیری چهار هزار و ۲۰۰ مایلی را طی کند. با این حال، کشاورزان شهری می‌توانند با پرورش محصولات غذایی در محل زندگی خود نیاز همسایه‌های خود به طی مسافت‌های طولانی برای تهیه مواد خوراکی را برطرف کنند که همین امر منجر به کاهش استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و در نتیجه کاهش انتشار گازهای آلاینده در هوا می‌شود.

ایجاد تکنیک‌های جدید

از آن‌جا که فضاهای شهری فاقد زمین‌های بزرگ برای پرورش محصولات غذایی به روش سنتی است، در نتیجه کشاورزان در شهرها باید تکنیک‌هایی خلاقانه به کار گیرند تا از کمترین فضا بیشترین بهره را ببرند و از طرفی با چالش‌هایی که زندگی در شهر با آن مواجه است، نظیر تجمع مواد زائد، فضا، منابع و انرژی، به بهترین شکل ممکن مقابله کنند. به همین دلیل بکارگیری خلاقیت‌های کارآمد برای بهبود کیفیت و کمیت مواد غذایی با صرف حداقل منابع امری ضروری است که کشاورزان باید مسئولیت آن را بر عهده گیرند. به عنوان مثال، لندنی‌ها با استفاده از سیستم‌های آکواپونیک عمودی، کشت و پرورش توأم ماهی و گیاه در سیستم مدار بسته آب، به میزان سه تا چهار برابر روش‌های کشاورزی سنتی و با صرف کمترین میزان آب، مواد غذایی گیاهی و ماهی پرورش می‌دهند.

کارآفرینی

مردم می‌توانند با پرورش محصولات کشاورزی در فضاهای اطراف خانه‌های خود از گلخانه‌های متصل به پنجره‌ها گرفته تا مزارع تعبیه شده در پشت‌بام‌ها با صرف کمترین هزینه ممکن کارآفرینی کرده و بیشترین درآمد را کسب کنند. به این صورت که محصولات کشاورزی خود را پس از پرورش به محل‌هایی در نزدیکی منازل خود منتقل کنند و آن‌ها را به همسایه‌های خود با قیمتی مقرون به صرفه بفروشند. این کار علاوه بر اینکه کارآفرینی از طریق کشاورزی را در شهر ترویج می‌دهد، باعث می‌شود مردم همیشه به مواد غذایی سالم و تازه دسترسی داشته باشند.

رشد اقتصادی

کشاورزی شهری به دلیل نزدیکی به مصرف کنندگان باعث گردش درآمد در سراسر یک منطقه می‌شود که این کار به سهم خود رشد اقتصادی را برای جامعه مورد نظر همراه دارد. در این روش کشاورزان بدون وجود یک شبکه پیچیده برای توزیع به بازار خود دسترسی دارند و می‌توانند در کم‌ترین زمان ممکن جوابگوی تقاضای همشهریانشان باشند و بیشترین سود را کسب کنند. علاوه بر این پرورش محصولات کشاورزی در محل سکونت باعث می‌شود مواد غذایی از تورم قیمت‌ها در امان بماند که حتی گاهی کشاورزان به مشتریان محل زندگی خود تخفیف‌های ویژه می‌دهند و در بعضی موارد، البته به ندرت، حتی محصولات کشاورزی به طور رایگان در اختیار مردم قرار می‌گیرد.

اجتماع‌سازی

مزایای مزارع شهری تنها به تولید محصولات غذایی سالم و تازه ختم نمی‌شود؛ در این فضاها اغلب مردم با یک علاقمندی مشترک، یعنی تولید غذا، دور هم جمع می‌شوند و به فعالیت می‌پردازند. سلامت کلی یک جامعه در گرو افزایش ظرفیت برای ایجاد محیطی است که بیشترین سودمندی را برای ساکنان خود به دنبال دارد. اغلب پروژه‌های کشاورزی شهری نیازمند سطح بالایی از سازمان‌دهی اجتماعی است که به سهم خود منجر به علاقمند شدن افراد جامعه به موفقیت این پروژه‌ها می‌شود.