پیام ملّت– عکاسی ثبت لحظه‌ لحظه زندگی است که اتفاقات شیرین و تلخ گذشته را ماندگار کرده اما آیا عکاسی هنری است که در کنار ذوق و ایده های خلاقانه هنرمند عکاس نمود دارد یا فنونی دارد که با آموزش و یادگیری قابل فراگیری است؟

به گزارش« پایگاه خبری- تحلیلی پیام ملّت» به نقل ازایمنا، در میان انبوه اطلاعات و خبرهای امروز جهان که خیلی زود به دست فراموشی سپرده می‌شوند این عکس‌ها هستند که با ثبت یک تصویر در ذهن‌ها حک شده و لحظه کوتاهی که در قاب کوچک عکاس‌ها ثبت می‌شود، قدرتمند است و می‌تواند خشم، زیبایی، ظلم، امید و اندوه نهفته در درون عکاس را به چشم‌هایی که نظاره‌گر آن‌هاست منتقل کند. عکاسی، هنری است که با ذوق عکاس شکوفا می‌شود و هر چند وجود قریحه ذاتی در هنر می‌تواند منجر به خلق آثاری بدیع شود، ولی بدون شک در عکاسی که علمی است آمیخته به هنر، می‌توان با آموزش صحیح تصاویری فوق‌العاده ثبت کرد.

۱۹ آگوست در تقویم‌ها به عنوان روز جهانی عکاسی ثبت شده که برخی معتقدند این روز به اشتباه نامگذاری شده است. مهیار دولتخواه، استاد گروه عکاسی دانشگاه هنر در این خصوص به خبرنگار ایمنا می‌گوید: دلیل نامگذاری ۱۹ آگوست به عنوان روز عکاسی ایده یک جوان استرالیایی به نام کُرسکه آرا در سال ۲۰۱۰ میلادی است که با ایجاد سایت worldphotoday.com سعی کرد زمینه معرفی و اشتراک آثار بیشتر ، گرامی‌داشت و اتحاد بیشتر عکاسان و عکاسی را ایجاد کند. چنین روزی در هیچ فضای رسمی و قانونی در سطح دنیا ثبت نشده و صرفاً در بعضی از کشورها از ۱۹ آگوست (۲۹ مرداد) به عنوان روز عکاسی یاد می‌شود.

او معتقد است که انتخاب این تاریخ نیز به دلیل اعلام رسمیت رشته عکاسی در آکادمی علوم پاریس در سال ۱۸۳۹ میلادی توسط لویی داگر (تاجر و عکاس فرانسوی) بوده، البته سالیان پیش از این تاریخ مستند عکاسی وجود داشته است و افراد بسیاری در زمینه پیشبرد روند عکاسی فعالیت داشته‌اند مانند نیِپس که اولین عکس ماندگار تاریخ را ثبت کرده است. شاید نتوان با رسمیت ۱۹ آگوست را روز جهانی عکاسی نامید، ولی در این تاریخ به بهانه بزرگداشت روز عکاسی رویدادهای بسیاری در سطح دنیا برگزار می‌شود.

تأثیر تکنولوژی بر عکاسی

به درستی یا اشتباه این روز به عنوان روز جهانی عکاسی نام‌گذاری شده و بهانه خوبی است که به این مقوله پرداخت. در حال حاضر پیشرفت فناوری باعث ظهور سبک‌های جدید شده و عکاسی مدرن نیز محصول پیشرفت همین فناوری بوده است. هنر عکاسی تحت تأثیر اختراعات جدید، رنگ و بوی جدیدی گرفته است.

دولتخواه در این باره اظهار می‌کند: شکی نیست که کاربرد فناوری با سرعت زیادی در دستگاه‌های هوشمند در حال پیشرفت است و به عنوان یکی از گزینه‌های مهم به ویژه در تلفن همراه، می‌توان از دوربین یاد کرد. عکاسی به عنوان یک فن، در جوامع امروزی یکی از موارد جدا نشدنی از زندگی بشر است و کاربردهای روزمره آن باعث شده در قالب‌های مختلف از آن استفاده شود (مثلاً در مستندنگاری یک موضوع)؛ اما این مسئله تأثیر منفی چندانی بر کاربردهای هنری یا خبری عکاسی ندارد. زمانی که از عکاسی به عنوان یک مدیوم هنری استفاده شود، مهم‌ترین بحث ایده و تفکر هنرمند بوده که ممکن است مانند هرکدام از شاخه‌های دیگر هنرهای تجسمی انتخاب، استفاده و ارائه شود.

این استاد دانشگاه تصریح می‌کند: به عبارتی عکاسی به عنوان یک فن، جزئی از گجت‌های کاربردی زندگی انسان است؛ اما عکاسی به مثابه هنر و یا ابزار پوشش روند خبر نیاز به زمینه ذهنی و علم بر این موضوع دارد. هرچند در عکاسی حوادث و رویداد دیده می‌شود که افراد با رویکرد مستندنگاری اخبار مهم را پوشش داده و محتوای ایجاد شده می‌تواند همگرا در کنار بررسی مسائل ارائه شود، که نه تنها این دو موضوع با یکدیگر منافاتی ندارند، بلکه دقیق‌تر جهت و رویکرد خالق محتوا را مشخص می‌نمایند.

به چه کسی عکاس می‌گویند؟

در گذشته کسانی عکاس بودند که می‌توانستند با استفاده از یک روش سخت و پیچیده و زمان‌بر عکاسی کنند. آن هم عکس‌هایی کم و بیش تار، چون مدت زمان نوردهی بالا بود و سوژه‌ها زمان طولانی ثابت می‌ایستادند و این کار مشکل بود. اما امروزه به راحتی یک کلیک می‌توان تصویری با دقت بالا ایجاد کرد. حال در شرایط جدید آیا عکاس همان کسی نیست که دوربین دارد و ملاک‌های دیگری برای عکاس بودن مطرح است.

دولتخواه در این خصوص می‌گوید: عکاسی هم مشابه خیلی از علوم و فنون دیگر ابزار و وسایل در دسترسی دارد. حتی گاهی از آن‌ها در فضای تفریح و تفننی نیز استفاده می‌شود که ممکن است در ظاهر تجمل را نیز به یدک بکشد.

این استاد دانشگاه خاطر نشان می‌کند: نکته مهم این است که در دنیای مدرن و معاصر موضوع هنر معطوف به یک ابزار یا رویکرد نیست و هر گرایشی که بتواند پیام هنرمند را دقیق‌تر و تأثیرگذارتر ارائه دهد قابل قبول خواهد بود. همچنین از سوی دیگر در کنار دید خلاقه یا هنرمندانه؛ عکاس حرفه‌ای با اِشراف بر مباحث تکنیکی مسیر خود در استفاده از مباحث نظری عکاسی را دقیق‌تر و صریح‌تر مشخص می‌نماید. البته که وجود فضای مجازی و استفاده از محتوای تصویری، گاهاً توهم برداشت اشتباه از سلایق شخصی و صرفاً زیبایی فرمیک را با فضای حرفه‌ای دامن می‌زند.

عکاسی را می‌توان هنری دانست که در فضای تفریح و تفننی نیز استفاده می‌شود اما برای تأثیر گذاری و ماندگاری بیشتر می‌تواند با اِشراف بر مباحث تکنیکی مسیر خود در استفاده از مباحث نظری عکاسی را دقیق‌تر و صریح‌تر مشخص کند.