گزارش‌های تحقیقاتی معتبر بین‌المللی، خبر از سقوط پی در پی و چندین پله‌ای ایران در شاخص‌هایی نظیر فساد اداری سازمان یافته را می‌دهد و برخلاف اخبار برخی تریبون‌های خاص داخلی، همه روزه شاهد اختلاس‌های کلان، انواع فساد، رانت‌ و … با حضور برخی مسؤولان و مدیران سفارشیِ کم سواد (نه بی‌مدرک)، کم تجربه، پرادعا و بی‌اخلاق هستیم.

گویا آنچه از کمترین اهمیت برخوردار است، بیت‌المال و حقوق مسلمانانی است که به امید عدل علی”ع” سال‌ها چشم انتظار عدالت، کاهش فاصله طبقاتی و فقر، برخورد با ظلم و ظالم، فاسد، اختلاس‌گر، حیف و میل کنندگانِ بیت‌المال، مدعیانِ بی‌مصرفِ نجومی بگیر و … هستند.
دریغ از کمترین پیشرفت در کاهش تبعیض‌ها در تمامی سطوح و شئونِ جامعه! جوانان باهوش و پرتوان کشور اما ناامید و بی‌انگیزه، همگی در فکر راهی برای جلای وطن به هر قیمتی هستند.

قصد ما تکرار مکررات و آنچه همگان به بیش از آن اشراف دارند نیست، بلکه نیت، یادآوری و تکرار جایگاه سازنده رسانه‌های منصف، مستقل و به دور از تذکرات و خط قرمزها برای تیره کردن روزِ فاسدان اقتصادی، اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی، دینی و صد البته دشمنان سلامت و امنیت غذایی مردمان کشور است.

به راستی چگونه اغلب خبرنگاران و رسانه‌های مختلف در حوزه‌های متفاوت، دچار خودسانسوریِ نانوشته‌ شده‌اند؟!… چرا اغلب، هراس از نگاشتن برخی کلمات و واژه‌ها، نویسنده را در یافتن مترادفی متعادل و میانه دچار مشکل می‌سازد؟!… چرا هرازگاهی که این قشرآگاه، جان به لب شده و فریاد علیه ظلم و فساد و غارت بر می‌آورند، گاهی به جای مجرم، محاکمه می‌شوند؟!
مگر نه این‌که بی‌توجهی به هشدارهای کارشناسانه رسانه‌های تخصصی در بخش کشاورزی، مسئولان را با تخلفات سنگین مدیران در حوزه ارزاق عمومی از جمله گوشت؛ و مردم را با گرانی‌های افسارگسیخته در اقلامی همچون مرغ، تخم مرغ، لبنیات و … مواجه کرد

و جالب‌تر آن‌که مطرح کنندگان موضوعات فوق و مشابه آن در سایر حوزه‌های مربوطه نظیر منابع طبیعی، آب، خاک و … با شکایت مدیران، بارها و بارها دادگاهی و البته تبرئه شده‌اند و در حال حاضر برخی از همین مدیرانِ شاکی، تعلیق شده و یا در حال طی کردن دوران مجازات خود هستند.
در همین راستا بسیاری و به عبارتی اکثریت مدیران و مسئولان، از رسانه‌ها دوری جسته و گاهی به زعم خویش با بستن راه حمایت‌های مادی – که به نوعی جزو رسالت آنها است – راه را بر رسانه‌های آگاه و منتقد می‌بندند.

هرچند متأسفانه به دلیل مشکلات اقتصادیِ مبتلابه، برخی از اصحاب رسانه را به معامله و باج‌خواهی کشانده‌اند؛ اما در مجموع، این راه و رسمِ همه نیست و دشمنان سلامت و امنیت غذایی کشور از چشمان تیزبین رسانه‌ها و خبرنگارانِ آزاده در امان نخواهند بود.
پر واضح است سازمان و مدیری که عملکرد و فعالیت‌های اقتصادی‌اش، شفاف و در چارچوب قوانین باشد، نه تنها هرگز از رسانه نمی‌هراسد، بلکه خبرنگار و رسانه را یار و یاور خویش در یافتن خلاءها، اشتباهات و آشنایی با روش‌های نوین تخصصی می‌داند.
اما آنچه امروز بیشتر رایج است، این که رسانه‌های محدود به خطوط ترسیم نشده اما قرمز، زیر ذره‌بین مراکزِ نظارتیِ مرتبط و غیرمرتبط و در مواجهه با تهدیدات پی درپی، همزمان با مشکلات شدید اقتصادیِ ناشی از تحریم‌ها و پاندمیِ کرونا، نیمه جان شده و گرچه چشمان بازِ خود را به روی حقایق نبسته‌اند، اما توانی برای مبارزه با فاسدانِ ظالم باقی نمانده و این معضل، حداقل برای مقطعی، سبب مصونیت برخی مدیرانِ نالایق و بی‌صلاحیت شده است.
امید که مدیران آینده با ایجاد شفافیتِ هرچه بیشتر در اقتصاد و تمام فعالیت‌های خویش؛ و احساس حضور در ویترینِ قابلِ رؤیت برای عموم؛ برای آبادانی ایرانی سرفراز با رسانه‌ها و خبرنگارانِ سالم، حق‌جو و آزاده، همراه و همگام باشند.

مهندس رزی محمودی- عضو هیأت مدیره انجمن صنفی رسانه‌های تخصصی کشاورزی و صنایع غذایی