جواد کریمی، شاعر و روزنامه‌نگار- آیین پایانی یازدهمین دوره جشنواره شعر و قصه استان زنجان عصر روز پنج‌شنبه (۳۰ تیرماه) برگزار شد.این جشنواره که از آن به عنوان بزرگترین و مهم ترین رویداد ادبی استان یاد می‌شود در ایستگاه یازدهم ضعف‌های فراوانی داشت که به قدر وسع خود به برخی از آنها اشاره می‌کنم:

1. عوامل اجرایی جشنواره در زمینه انتخاب هیات داوران – به ویژه در بخش ترکی- خیلی بهتر این ها می‌توانستند عمل بکنند؛ چرا که به جرات می توان گفت این دوره ضعیف‌ترین تیم داوری را داشت و این مهم در بیانیه‌ هیات داوران و خوانش پر از غلط آن توسط نماینده ایشان، مشهود بود و بسیاری از شرکت کنندگان پس از معرفی داوران از شرکت در جشنواره اظهار پشیمانی می‌کردند!
2. بسیاری از برگزیدگان جشنواره و حتی آنهایی که قرار بود آثار خود را ارایه دهند به دلیل ناهماهنگی در آیین پایانی حضور نداشتند. بهتر بود عوامل اجرایی حداقل چند ساعت پیش از برگزاری برنامه با منتخبان یا حداقل با کسانی که قرار بود خوانش شعر یا داستان داشته باشند تماس گرفته و آنها را در جریان قرار می‌دادند. شوربختانه در آیین پایانی جشنواره شعر قصه استان هیچ داستانی خوانده نشد و از شاعران هم تنها ۳ یا ۴ نفر شعرخوانی کردند و بقیه در مراسم حضور نداشتند.
3. با تمام احترامی که به مجری برنامه قائلم باید بگویم که در اجرای برنامه کاملا غیر جدی بودند و در اعلام اسامی نفرات برگزیده به دفعات دچار مشکل شدند و این موضوع در چنین آیینی زیبا نیست. جوانان بسیاری در زمینه اجرا در شهر زنجان پرورش یافته اند که می شد از آنها در این برنامه استفاده کرد و از به کارگیری چهره‌های تکراری پرهیز نمود.
4. دبیر علمی جشنواره برای ارایه گزارش برگزاری جشنواره به روی سن فراخوانده شد ولی تنها چیزی که ارایه ندادند گزارش جشنواره بود و بیشتر وقت ایشان به قدردانی از مدیران اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گذشت.
5. در میان برنامه‌ها، بخش موسیقی گنجانده شده بود که به دف و تنبور نوازی دو تن از هنرمندان شهر اختصاص یافت. در این خصوص نیز می‌شد بهتر عمل کرد؛ چرا که زنجان موسیقی اصیل آشیقی و موغامی را دارد و هنرمندان توانمند بسیاری در این عرصه فعالند که می توانستند فضای به مراتب پرشورتری را به برنامه بدهند.
6. منتخبان بخش فارسی جشنواره در بسیاری از موارد مشترکا چند نفر بودند ولی شوربختانه در بخش ترکی با کج سلیقگی عوامل اجرایی، نفرات اول، دوم و سوم انتخاب نشده و فقط نفرات را شایسته تقدیر دانسته بودند و این بی عدالتی همه شرکت کنندگان بخش ترکی جشنواره را آزرده خاطر کرد. در این زمینه باید گفت خلق آثار ادبی به زبانی که نه مدرسه‌ای دارد، نه رسانه‌ای و نه آثاری به فراوانی زبان فارسی در دسترس علاقمندان آن است به مراتب تلاش و علاقه بسیاری می‌طلبد و کسانی که در این راه گام نهاده‌اند باید بیش از دیگران مورد تشویق قرار گیرند ولی شوربختانه با سخت گیری هیات داروان! و کج سلیقگی عوامل اجرایی از جمله دبیر بخش ترکی جشنواره -که حتی تکلم به زبان ترکی را اولویت خود نمی‌داند- شرکت کنندگان در بخش ترکی مورد بی مهری قرار گرفتند.
   بی شک هدف از برگزاری جشنواره‌ها، شناسایی استعدادها و تشویق آنان برای ادامه راهی است که در پیش گرفته‌اند ولی با رفتارهای این چنینی، بیشتر دلزدگی افراد از مسیری که انتخاب کرده‌‌اند رخ می دهد تا تشویق.
   امیدوارم که در آینده شاهد چنین رخدادهای ناگواری که طعم بی عدالتی دارند؛ نباشیم.