- تاریخ: اردیبهشت ۳۰, ۱۴۰۳
- شناسه خبر: 38188
روایتی ساختگی از یک استقبال!
داستان تعظیم ساختگی برای آنانی که بچه ای در مدرسه های ایران دارند خیلی عیان است. بچه های امروز دربرابر هیچکس تعظیم نمی کنند و این موضوع برای دانش آموزان و اولیای آنان در حد تفریح می تواند تلقی گردد.
صادق انصاری- انتشار تصویری ناقص از دیدار شهردار زنجان از یک مدرسه قرآنی سبب هجمه ای گسترده علیه شهرداری، آموزش و پرورش و مدرسه و …صورت بگیرد.
وقتی شهردار زنجان و مسئولان به این دیدار می رسند، عکاس در نقطه مقابل و انتهای دو صف آماده برای عکاسی می شود. تعدادی از دانش آموزان به رسم سالهای پیشین با شاخه گلهایی که به دست دارند برای به جا آوردن رسم مهمان نوازی و تجلیل و تکریم حامیان قرآنی، در اقدامی مشترک و هماهنگ گلها را روی زمین گذاشته و به آرامی قیام می کنند و ایستاده در صف ها با اشعار و بیان جملاتی به مهمان خود خیرمقدم می گویند.
عکاس! بعد از گلباران و در لحظه بازگشت دانش آموزان به حالت ایستاده عکس را ثبت کرده و البته ممکن است با عکس های رگباری ! چندین عکس از گلباران تا لحظه ایستادن دانش آموزان به حالت اولیه ثبت شده باشد.
یکی از این عکس ها! که حالتی ناتمام از نشسته و ایستاده (نیم خیز) دارد توسط دستگاه اطلاع رسانی در کانال اخبار قرار می گیرد – که البته بخشی از این ماجرا نشان از بی دقتی دارد – و سوژه افراد و رسانه ها می شود و هرکس از دریچه نگاه خود، آن ماجرا روایت می کند.
عده ای با نگاه نقادانه به موضوع می نگرند و باور دارند چنین رسم و رسوماتی نباید سبب گردد فرع بر اصل چیره شود و آموزش و پرورش باید به رسالت اصلی خود بپردازد، حضور بی حساب و کتاب مسئولان و افراد در مدارس نباید به جایگاه مدرسه و معلم و دانش آموز لطمه بزند.
عده ای هم نگاهی مغرضانه و سیاسی و ساختار شکنانه در بعد اجتماعی و فرهنگی به این مساله و سایر مسائل اجتماعی و فرهنگی دارند و روایت های سخت و سخیفی از ماجرا ارائه می دهند و این تصویر ناقص را با گذرهای تاریخی مقایسه می کنند و به هرطریقی می خواهند ثابت کنند دوران ارباب و رعیتی در کشور حاکم است و این دانش آموزان را مجبور به تعظیم در برابر مسئولان کرده اند.
داستان تعظیم ساختگی برای آنانی که بچه ای در مدرسه های ایران دارند خیلی عیان است. بچه های امروز دربرابر هیچکس و هیچ امری تعظیم نمی کنند و این موضوع برای دانش آموزان و اولیای آنان در حد تفریح می تواند تلقی گردد و این موضوع نمی تواند به باور اجتماعی تبدیل شود.
اما رسانه ها و افرادی که ساخت نظام سیاسی حاکم را قبول ندارند و از هر کاهی کوهی می سازند و بی توجه به پیامدهای زیانبار آسیب به نهاد آموزش و پرورش هستند، بدانند دامن این آتش تر و خشک را باهم خواهد سوزاند.