زینب سودی- زنجان در حالی به نام پایتخت شور و شعور حسینی لقب گرفته که تقریباً هیچ طرح و برنامه ای جز۱۰ روز اول محرم و مشخصاً دسته عزاداری حسینیه اعظم، این لقب را نمایندگی نمی کند.

با وجود اینکه چندین سال است این لقب به زنجان داده شده، تا کنون برنامه دیگری که نمایانگرآن باشد نبوده است و صرفاًٌ در سخنرانی ها شفاهاً از آن نام برده می شود. در حالی که زنجان اگر شایسته چنین نامی شده است باید شاهد رخدادهای علمی و فرهنگی و فضاسازی هم در حد و اندازه همین نام باشد.

مثلا دو سال از خبر رئیس سازمان تبلیغات اسلامی مبنی بر برگزاری دوسالانه امام حسین(ع) میگذرد و هنوز خبری از آن نیست. پس از این همه سال شاید این رویداد می تواند تنها رویداد جدی و رسمی در این مورد باشد ولی  تنها حرفی که در این مورد از مدیرکل سازمان تبلیغات استان  گفته شده این است که بررسی های لازم در این خصوص انجام شده است.  در چندین بار پیگیری ما نیز ایشان پاسخ درستی نداده است و گویا  او هم نتوانسته این کار را به سرانجام برساند. حالا که  مدیریت سازمان تبلیغات را هم ندارد، لابد باید از خیر اجرای این رویداد هم بگذریم مگر اینکه این سازمان توضیح دیگری بدهد. خود چند روز عزاداری منتهی به دسته حسینیه اعظم می تواند محل برگزاری رویدادهای بین المللی در زنجان باشد ولی در این خصوص نیز پیش بینی صورت نگرفته و گویا دلیلش حفظ حالت سنتی عزاداری ها و هدایت مردمی آن است درحالی که اینها نمی توانند منافاتی با هم داشته باشند.

در اولین تعریف گوگل، به المان شهری به عنوان مجموعه ای از عناصر و ویژگی های ساختاری گفته می شود که به خصوصیات فرهنگی و تاریخی شهرها تجسم می بخشد. اگر زنجان به لحاظ تاریخی و فرهنگی محل عزاداری های حسینی است و اکنون به نام پایتخت شور و شعور حسینی نام گرفته پس چرا اجرا و طراحی المان خاصی که نمایانگر پایتخت شور و شعور حسینی باشد را تا کنون ندیده ایم و حرفی هم از آن زده نشده است. در حالی که  جای خالی آن هم در شهر معلوم است.

قبلا هم گفته بودیم که حتی در ایام محرم هم به جز انبوه بنرهایی که برای اطلاع رسانی مراسم هیئت ها بدون نظم در همه جای شهر نصب شده است، هیچ اثر دیگری از عزداری های زنجانی ها در پایتخت شور و شعور حسینی در دیوارهای شهر نیست. حداقل در همان روز دسته حسینیه نیز دیوارهای بلند خیابان انقلاب چیزی را به نمایش نمی گذارند، حالا که به هر حال در دیوارنگاره میدان ولیعصر این اتفاق خواهد افتاد، ولی همچنان جای این موضوع در دیگر دیوارهای بلند شهرخالی است.  

و اما حوزه هنری درسال های اخیر به جز برگزاری چند شب شعر آن هم به اذعان خودشان با شاعران تکراری و یا چند نمایش، برنامه خاص دیگری نداشته است. درحالی که مدیر این مجموعه از بومی سازی هنر و همینطور هنر عاشورایی زیاد صحبت کرده و می کند که باید پاسخگو باشد در این حوزه به جز چند کار روتین چه برنامه مشخصی دارد، البته ایشان هم تا کنون نشان داده  علاقه ای به پاسخگویی ندارد و یا به همان چند جمله تکراری اکتفا کرده است.

 به نظر می رسد برای استمرار لقب پایتخت شور و شعور حسینی در زنجان باید فکرهای اساسی تری کرد تا برای نسل های بعدی هم چیزی باقی بماند، جای گروه مطالعاتی و تحقیقاتی برای برنامه ریزی برای اقدامات علمی و فرهنگی و اجرایی در این موضوع خالی است.ضمن اینکه باید به این سوال پاسخ داد که بدون برنامه ای مشخص و مطالعه ای که پشتوانه اقدامات فکری و فرهنگی دراین حوزه باشد  آیا این میراث برای آینده خواهد ماند؟