به گزارش « پایگاه خبری-تحلیلی پیام ملّت» به نقل از شبکه اجتهاد، متن پیش‌رو یادداشتی از شهید سید محمدباقر صدر است که هم‌زمان با ایام ولاد‌ت سیدالشهدا (ع) نوشته شده و در مجله «الأضواء»، سال پنجم، شماره (۶- ۷)، رمضان- شوال/ ۱۳۸۴ ه. ق. به چاپ رسیده است. «الاضواء الإسلامیه» از جمله مهم‌ترین منشورات «جماعه العلماء» در نجف اشرف بود که تحت نظارت هیئتی از علمای جوان که ارتباط وثیقی با شهید صدر داشتند، منتشر می‌شد. این مجله به عنوان چهره‌ رسانه‌ای جماعه العلماء و برای ابراز نظرات و دید‌گاه‌های این گروه حوزوی منتشر می‌شد و در مدت کوتاهی توانست از طریق خط فکری و سیاسی خود و ترسیم کلیات و شاخصه‌های خط اسلامی، روحیه دینی را در میان طیف گسترده‌ای از مردم منتشر کند. بخش مهمی از این شاخصه‌ها در مقالاتی با نام «رسالتنا» بیان می‌شد که شهید صدر آنها را می‌نوشت و با اجازه جماعه العلماء به اسم آنها منتشر می‌شد. هم‌چنین شهید صدر و خواهرش بنت‌الهدی در مناسبت‌های گوناگون و به منظور پرورش نسل جوانی آگاه و فعال در عراق یادداشت‌ها و مقالاتی را برای این مجله می‌نوشتند.

بسم الله الرحمن الرحیم‏ والصلاه على أشرف أنبیائه و آله الطاهرین‏

عزیزان! هر امتى در نتیجه به هم پیوستن دو عامل به وجود مى‏‌آید: عامل اندیشه سازنده و رهبرى حکیمانه. به هر اندازه که اندیشه، ظرفیت سازندگى داشته باشد و رهبرى، روح آن اندیشه را مجسم کند، امت رشد مى‏‌کند و استوار مى‏‌شود. هر چقدر اندیشه دینى از وسعت در افق و انسانیت در مفاهیم بهره‏مند باشد و هر اندازه در رهبرى وسعت قلب و واقع‏‌گرایى در عمل، وجود داشته باشد، امت گسترش مى‏‌یابد و ابعاد آن مشخص مى‏‌گردد.

بنابراین، اندیشه دینى و رهبرى، بنیان اساسى وجود یک امت و تعیین ابعاد مکانى و زمانى آن است. و ما به نوبه خود این بنیان اساسى را داریم؛ زیرا وجود ما مبتنى بر هر دو جنبه فکرى و رهبرى این بنیان است.

اندیشه دینى [ما] همانا اسلام است که هسته معنوى و نظرى امت را ایجاد کرد و عناصر فکرى امت را به او بخشید.

عامل رهبرى نیز در قهرمانان دین، کسانى چون حسین علیه السلام و دیگر شاگردان‏ رهبر اعظم، رسول خدا صلى الله علیه وآله نمایان مى‌‏شود؛ کسانى که بنیان بشرى امت را تأسیس، راهش را روشن و معین و اندیشه را مجسم کردند و پشتوانه‏‌ا‌ى از آرمان و ایثار را برایش فراهم نمودند.

حال که امت با ولادت اندیشه آرمانى و رهبرى که آن اندیشه را به ظهور مى‌‏رساند، متولد مى‏‌شود؛ پس طبیعى است که امت اسلامى روزى مانند این روز مبارک را جشن بگیرد؛ چراکه ولادت حسین و پدر حسین علیهما السلام به نوعى به معناى ولادت خود امت است.

اگر روز مبعث روز ولادت اندیشه‌‏اى آسمانى است که در دین بزرگ اسلام ظهور یافته، پس این ایام مبارک ولادت [معصومین علیهم السلام‏] روزهایى است که رهبران فرخنده دین را به آن عطا و بدین‏وسیله بنیان اساسى وجود امت را تکمیل کرده است و از پى آن، اندیشه با رهبرى پیوند خورده و در نتیجه، امتى به وجود آمده که «بهترین امتى است که براى مردم پدیدار شده است».

بدین ترتیب احساس مى‏‌کنیم با تمام وجود به این مناسبت‏‌هاى مبارک تعلق داریم و وابستگى ما به آن‏ها یک وابستگى حیاتى است؛ زیرا این ایام، مناسبت‌‏هاى مربوط به وجود بزرگ‏تر ما به‌عنوان یک امت زنده و پویا است؛ امتى که علم اسلام و مشعل توحید را به دست داریم و بر روى زمین از پیام آسمان دفاع مى‌‏کنیم.

بنابراین، بزرگداشت حسین علیه‌السلام در روز ولادت یا شهادت یا در ایام حماسه بزرگ زندگى او، براى ما تنها یادآورى یک گذشته باشکوه نیست، بلکه این مناسبت‏‌ها بیانگر جزئى از بنیان اساسى وجود یک امت است؛ از این‌رو وقتى امت اسلام در مناسبت‏‌هاى مربوط به امام حسین و امام على علیهم‌السلام و دیگر مناسبت‏‌هاى اسلامى، به برپایى آیین‏‌هاى اسلامى مى‏‌پردازد، در واقع وجود خودش را به‌عنوان یک امت تحکیم مى‏‌کند و توجهش را به عناصر اساسى این وجود بیشتر مى‌‏نماید.

بر این اساس درمى‏‌یابیم که هر اقدامى براى تعمیق ارتباط امت با دو منبع دینى و رهبری‌اش و پیوند زدن او به رسالت بزرگ اسلامى خود و رهبران معظم آن، در واقع تلاشى براى [حفظ] اصل وجود امت است و از سوى دیگر هر عملى براى دور کردن امت از اسلام یا رهبران برجسته آن در هر یک از عرصه‌‏هاى فکرى و عملى، در حقیقت دسیسه‌‏اى بر ضد امت و تلاشى براى دزدیدن عناصر اساسى آن و سلب دلایل وجودى آن به‌عنوان یک امت زنده و پویا است.

بر همین اساس در مى‏‌یابیم که پافشارى امت که در تصمیم شما مردم مؤمن براى انتخاب راه اسلام در همه عرصه‌‏هاى زندگى اعتقادى و اجتماعى و حرکت در مسیر رهبران بزرگ، یعنى حسین و پدر حسین علیهما السلام، تجلى یافته حاکى از این است که این امت دریافته است که این راه، تنها راه زنده ماندن امت و حفظ اصالت آن و دست یافتن به سعادت دنیا و آخرت است.

برادران! از این پیوند ریشه‏‌اى که امت اسلام را به دین اسلام و رهبران پیشرو آن گره مى‏‌زند، مى‏‌توانید حقیقت نقشى را که حوزه بزرگ اسلام در نجف یعنى حوزه امام جعفر صادق علیه السلام ایفا کرده است، دریابید؛ حوزه‏‌اى که در این هزار سالى که از تاریخ باشکوه آن مى‏‌گذرد خود را وقف این کرده است که همواره عناصر وجودى امت اسلام را به آن یادآورى کند و این امت را به دین مقدسش پیوند بزند و در راه منافع حقیقى امت ایثار و از خودگذشتگى کند و دسیسه‏‌هاى دشمان آن را برملا نماید و همواره و بى‏وقفه پیام اسلام را تبلیغ کند.

برادران! این حوزه بزرگ است که از دین شما حراست مى‏‌کند.

این حوزه است که زبان گویاى دردها و آرزوهاى حقیقى شما است.

این حوزه است که همه توان خود را در راه خیر و سعادت شما صرف مى‏‌کند.

این حوزه است که راه روشن اسلام را در همه عرصه‏‌هاى زندگى براى شما تبیین مى‌‏کند؛ راهى که مسلمانان را از گدایى اندیشه و نظام، از اردوگاه شرق و غرب و از پرسه زدن بر گرد سفره‌‏هاى سرمایه‏‌دارى و دیگر مکاتب اجتماعى، بى‏‌نیاز مى‏‌سازد؛ مکاتبى که اسلام آن‏ها را مردود مى‏‌شمارد، و جایگزین بهتر آن‏ها را ارائه مى‏‌کند؛ جایگزینى که در نظام اقتصادى و اجتماعى اسلام و نیز روش اسلام براى سازمان‏دهى فرد و جامعه که روشى جامع است و همه جنبه‏‌هاى زندگى را دربر مى‏‌گیرد، متجلى مى‌‏شود.

این حوزه حلقه وصل میان امت و دین بزرگ آن است و هر تلاشى براى تضعیف یا نابودى حوزه به معناى شکستن این حلقه وصل و جدا کردن امت از دین بزرگش و در پى آن عناصر وجودیش است.

به حق این مناسبت شریف و صاحب عظیم آن [از خدا مى‌‏خواهیم‏] که اراده آگاهانه این امت را محقق کند و ارتباطش را در همه عرصه‏‌هاى زندگى با دین مجسم نماید و حوزه را حفظ کند و از شر دشمنان مصون بدارد تا این حوزه براى همیشه بیان صحیح دین در امت و راهنماى امت به خیر دنیا و آخرت باشد.با دوستانتان به اشتراک بگذارید