پیام ملت؛ سعید مالکی- معتقد بودم و هستم نماینده ی دولت در استان باید برای رسیدن به اهداف روشن دولت دست به مهره چینی برای تکمیل پازل حمایتی از اجرای برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت بزند.

ضرورت تغییر برای رسیدن به هدف های تعریف شده بدون شک اصلی ست که در هر انتخاباتی ضرورت بیان آنها برای امید دادن به حامیان و کشاندن مردم پای صندوق ها حرف اول را می زند. سخنان اخیر معاون سیاسی استانداری زنجان بر همین مبنا می تواند مورد توجه جدی قرار بگیرد.  وی با بیان این موضوع ضرورتی را تکرار کرد که در وجوبش تردیدی نبود و نیست. با این حال در ۴ سال اول دولت تدبیر و امید بنا به دلایل و توجیه هایی غیر قابل قبول، در استان زنجان ( وشاید برخی استان های دیگر) نادیده گرفته شد و به وضوح دیدیم که چه میزان تاثیر منفی در بدنه ی کارشناسی طرفدار دولت داشت و چه میزان دولت یازدهم را در رسیدن به _ دست کم _اهداف استانی اش با مشکل مواجه کرد.

نگارنده در دوره ی گذشته بارها و در نقدهای مختلف بر این موضوع تاکید کرده و نسبت به دخالت نکردن مدیریت ارشد استان در انتصاب های وزارت خانه ها و مشاغل حساس منتقد بودم. همان زمان نیز پاسخ مدیربت وقت برای نگارنده قانع کننده نبود. معتقد بودم و هستم نماینده ی دولت در استان باید برای رسیدن به اهداف روشن دولت دست به مهره چینی برای تکمیل پازل حمایتی از اجرای برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت بزندو هرگونه کم کاری در این زمینه ضمن ضربه زدن به آن اهداف و برنامه ها و ماهیت کلی دولت، مایه ی ناامیدی بدنه ی حامی در قشرهای مختلف جامعه و بیشتر در نیروهای ستادی دولت در روزهای انتخابات می شود که نمونه ی ملموس آن را ما در استان زنجان دیدیم.

شاید برای این اتفاق رفقا بهانه ها و توجیه های گوناگونی داشته باشند. اما بدون شک در اصل موضوع تغییر ایجاد نمی کنند و اصلی که سید بیوک موسوی در گفتار اخیرش با صراحت آن ها را بیان و تکرار کرد. وی بر دردی انگشت گذاشته که در ۴ سال گذشته گریبانگیر بدنه ی اجرایی دولت در استان بود و چه فرصت های طلایی که با همین دلیل از کف رفت. نتیجه ی آن تصمیم و انفعال یا هر چه که نامش بود را به روشنی در میزان و آمار رای ها در ۲۹ اردیبهشت دیدیم. هیچ نتیجه ی دیگری با این وضوح و روشنی نمی توانست آن انفعال غافلگیر کننده و عجیب در عملکرد مدیریت ارشد استان در طول سه سال را نشان دهد.

بارها از خود پرسیده ایم چگونه امکان دارد مدیری را تحمل کرد که بی پروا و راحت منتقد دولت مستقر است و ابایی از بیان و رفتار متضاد با نیاز و خواست دولت ندارد در حالی که مدیرانی به مراتب لایق تر و کارآمد تر و هزینه داده برای استقرار دولت جدید حی و حاضر حضور دارند؟! پرسش های که بارها پرسیده شد و در آن سال ها هرگز پاسخ روشن و موجهی برایشان ارائه نشد.

چگونه می توان مدیری را در مهمترین منصب اجرایی یک دایره ی دولتی تصور کرد که نه تنها با موجودیت دولت همخوانی ندارد که همه ی برنامه هایی که بر مبنای آن رای جمع کرده و برنامه ریزی، از بیخ و بن قبول ندارد؟! جالب هم این باشد که از اوانتظار خدمت و هموار کردن راه هم داشته باشیم؟! ودر برابر انتقاد نسبت به حفظ یا انتصاب او سکوت کرده یا خود را بی تقصیر جلوه دهیم؟!

این اتفاق افتاد و تا جایی ادامه یافت که امروز معاون سیاسی استانداری به روشنی و صراجت از لزوم بازنگری در آن سخن می گوید و از بی تفاوتی نسبت به برنامه های اصلی دولت توسط عده ای از مدیران و نادیده گرفته شدن خدمات دولت توسط همان ها گلایه می کند و از لزوم تغییر می گوید. نیازی که این روزها بیشتر ار هر زمانی حس می شود. مدیران توجیه نشده باید بروند.

انتهای پیام/ع