پیام ملّت ؛ شهرزاد محتشم – از کتاب گفتن یعنی تعریف از قدر و منزلت کلمه به کلمه از هر سخنی که بر روی دفتری جاری می شود.

از تفکری که در پس این جسم بی جان و گویا پنهان شده و از تاریخی که بر روی این دفتر نوشته شد و خواهد شد و قرآن ما و مقصود مسلمانانی که با آن عظمت خود به قلم جاری شد و دنیایی را روشن کردو چه سخن باید گفت وقتی ارج و قرب این گنجینه ی معرفت بر پیشانی او ظاهر است.

لیکن بارها گفته شد و گفته خواهد شد ما بدون معرفت نیاکانمان هیچ نخواهیم بود، ما تا زمانی که وقت برای اندیشه های گوناگون صرف نکنیم، انسانیت را به کمال نتوانیم رساند.
روح و روانمان در رشد نخواهد بود تا زمانی که کتاب در میانمان مفهومی غریب دارد و گاه گاه برای به رخ کشیدن اطلاعات ناچیز و ساختن شخصیتی روشنفکر و مجزا از دیگران خوانده می شود، تنها تفرقه نصیب مان خواهد شد. نیت کتابخوانی نیز از خود کتاب خواندن مهمتر است و زمانی که یاد بگیریم در کنار قبول افکار و تخیلات و دیدگاه های متفاوت کتابی را چون قرآن نخوانیم می توان گفت که ما کتابخوانیم.
قبول عقاید دیگران شرط آدمیت است و رد آن یعنی جهل!. ای بسا مردمانی که از روی جهل و ناآگاهی هستی شان بر باد رفت.
کتاب چون نوری ما را به سمت حقیقت وجودیمان هدایت خواهد کرد با هر ورق از هر کتابی ما قدمی به سوی روشنایی بر میداریم و با هستی و انسان ها تعامل خواهیم داشت.
کتاب ها ما را از ورطه ی نابودی نجات خواهند داد، نوشته های مکتوبی که یاد آور اجداد ما هستند و به ما این فرصت را خواهند داد تا بدانیم از کجا آمده ایم و به کجا خواهیم رفت.
ما به انسان هایی گوش فرا خواهیم داد که هرگز ملاقاتشان نکردیم، اما خاطرات شان و شیرینی و تلخی لحظات آن ها یادآور احساس های خود ما خواهد بود و آنجاست که می توان فهمید مشکلات زندگی همیشه تکراریست.

همه ی ما در هر جای این کره ی خاکی اتفاقاتی را تجربه خواهیم کرد که کسی در آن سوی دیگر با آن درگیر است و این یعنی هیچ وقت تنها نیستیم و نخواهیم بود.
همبستگی و عشق و دوستی و رشد معنوی هدفیست که تمام کتاب ها به ارمغان خواهند آورد و این قسمتی از معرفت خداست.

۱۱۰/ق